We zitten alweer even in december, de mooiste maand van het jaar genoemd, maar zeker ook de drukste. De feestdagen; Sinterklaas, Kerst en Oud & Nieuw, maar ook drie verjaardagen. 17 december is het mijn verjaardag, op die datum ben ik 29 jaar geleden geboren.
Waar de meeste mensen uitkijken naar hun verjaardag en het groots vieren, kan ik wel zeggen dat ik dat niet zo heb. Om te zeggen dat ik mijn verjaardag haat is ook weer te negatief gezegd. Van de eerste verjaardagen weet ik niet zoveel meer, maar als ik op oude foto’s kijk en gekregen cadeaus zie, dan herken ik zeker wel wat. Kinderfeestjes, gaf ik wel, maar vond ik nooit echt leuk, veel te druk. Mijn ouders/zussen vertellen dan ook nog weleens dat op zo’n kinderfeestje zij spelletjes deden met de uitgenodigde kids en ik zat rustig in de keuken.
Als tiener had ik de eer om, dus op jonge leeftijd al, oom te worden. Twee van de zes neefjes/nichtjes zijn in december geboren. De eerste één dag vóór mijn verjaardag. Onbedoeld en logischerwijs ging alle aandacht daar dus naar toe. Ik vergeet nooit meer dat we daar op kraamvisite waren de dag na de geboorte, dus op mijn verjaardag en alle aandacht daar naar toe ging. Natuurlijk is dat niet erg en ben je zelf ook trots en blij, maar dat iemand toen tussen neus en lippen door tegen mij zei, “o en jij ook gefeliciteerd hé..” en dan denk je aan je verjaardag, maar diegene doelde op het oom worden. Mijn zus, de kersverse moeder, had ondanks alle ‘drukte en gedoe’ rondom de bevalling, zeker wel aan mijn verjaardag gedacht en een kadootje geregeld, dus niets te klagen.
Naar mate de jaren verstrijken, vliegen de verjaardagen voorbij. Jaren waarin ‘vrienden’ last minute afzeiden, met de stomste smoezen en je daar dan weer ‘alleen’ met ouders en/of familie zat.
Of in 2009, het jaar van de sneeuwstorm. Ik zat in de enige bus die reed, maar die ook helemaal niet had mogen rijden, onderweg naar school (met traktatie). Ik zou overstappen in Groningen op de bus naar Drachten maar die reed niet, geen enkele bus.. ik kon niet naar school, niet terug naar huis, nergens heen.. een verslaggever van Noord sprak mij aan op het station, waar ik uren heb gewacht. Ik ben de stad maar in gelopen en heb mijzelf vermaakt (cd-winkel, warme chocomel), tot mijn vader mij op kon halen en mee kon nemen terug naar zijn werk, waar we langs de klassen mochten voor het kerstdiner.
Gelukkig zijn er ook leuke/gezellige verjaardagen geweest. Bijvoorbeeld als we naar een kerstmarkt gingen, of toen we uit eten gingen bij de Griek in oude woonplaats Stadskanaal. We waren de enige, tot Bas Muijs (Stefano uit GTST) ineens binnen kwam lopen. Ik heb ook weleens een schoolbezoek met P.E.T.S. gedaan op mijn verjaardag en er dan met moeders een leuke dag van gemaakt in de omgeving van de school nadat ik klaar was.
Echt naar mijn verjaardag uitkijken.. nee dat doe ik niet.. en volgend jaar 30.. dat helpt ook niet mee, haha… Ach, ze zeggen niet voor niets, je bent zo jong/oud als je je voelt. Als ik 30 word zal ik het (als het weer een beetje normaal is allemaal, laten we het hopen) vast wel ‘groots’ vieren.
Afgelopen november bracht mijn verjaardag toch ook nog geluk, ik hoorde op de radio een oproep voor het verjaardagsrad van Mattie en Marieke op Q-Music. Mensen jarig in december mochten bellen, dus ik bel en kreeg meteen een redactielid ervoor die mij vervolgens de uitzending in bracht. Ik vroeg om een ‘liefdevolle hengst’ en het rad kwam zowaar op 17 te staan, “Ja, dat is mijn verjaardag!” riep ik. Zo won ik 2.500 euro (kansspelbelasting ging er nog af) en een tweepersoons M-Line matras.
Het leukste aan je verjaardag is het ‘vieren’ met de mensen om je heen om wie je geeft en wie om jou geven, maar het belangrijkste is dat er aan je gedacht wordt.
HAPPY BIRTHDAY TO ME!